Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków
Arata Isozaki, 1994.
Budynek o charakterystycznym kształcie, można by rzec niekrakowskiej formie, zlokalizowany jest nad Wisłą, po przeciwnej stronie wzgórza Wawelskiego. Swoim wyglądem nawiązuje zarówno do rzeki, będącej w jego najbliższym otoczeniu, jak i do japońskich fal.
Tak wypracowana forma jest efektem głębokich przemyśleń. Usytuowanie obiektu w miejscu silnego kontekstu jakim jest Wawel, świadomość, że w Krakowie architektura to głównie bryły proste, symetryczne, często historyzujące oraz konieczność stworzenia obiektu, który będzie odpowiednim tłem do prezentowanych tam eksponatów było naprawdę niezłym wyzwaniem dla architekta.
Bazując na tych czynnikach, Manggha – budynek tak niepowtarzalny, zupełnie inny niż cała reszta Krakowa – stała się miejscem łączącym kulturę polską i japońską. Polski piaskowiec na elewacji współgra z falującym blaszanym dachem, który jednocześnie nawiązuje do Wisły jak i do znanego japońskiego obrazu Wielka fala w Kanagawie. (o tym, dlaczego wszystko powinno ze sobą współgrać i mieć swoje miejsce pisałam tutaj)
By uzyskać odpowiedni klimat wewnątrz, główną część muzealną projektant odgrodził podwójnym murem od strony ulicy. Dzięki temu zapewnił komfort akustyczny. Klimatu dodaje także basen zlokalizowany przy frontowej elewacji. Główne wejście dostępne jest po przekroczeniu obu murów i “fosy- to nawiązanie do japońskich rezydencji i pałaców.
We wnętrzu zastosowano cegłę i ciemne drewno, co podkreśliło polsko-japońskie połączenie kultur.
Całość jest wyrazista i charakterystyczna, przy czym nie ma monumentalnego, dominującego charakteru. Centrum powstało z inicjatywy Andrzeja Wajdy który przeznaczył na nie swoją nagrodę Inamori Foundation Kyoto Prize.
Jest ważnym elementem na mapie Krakowa. Dzięki jego lokalizacji okolica miała okazję się zgentryfikować, dzięki czemu nieco ożyła. Bubynek jest także charakterystycznym punktem orientacyjnym. Miasto potrzebuje takich innych, wyrazistych punktów, dzięki którym ludzie lepiej orientują się w przestrzeni. W końcu także to ważne miejsce, w skali samego planowania ponieważ ma funkcje miastotwórcze i pozwala na utrzymywanie rangi miasta.
